Καλώς ήρθατε στο νέο μας χώρο!
Που θα περιλαμβάνει αγαπημένες μουσικές, σαν κι αυτές που ακούγαμε στα νιάτα μας. Εκείνες τις μουσικές που γαλούχησαν τις προσωπικότητές μας και εδραίωσαν τους χαρακτήρες μας. Αυτές που από παιδιά μας έκαναν εφήβους κι ορισμένους μας έκαναν άντρες. Όσες μας βοήθησαν να αντιστεκόμαστε στις δυσκολίες και να μην λιποψυχούμε. Για τις μουσικές μας λοιπόν...
Καλή αρχή να έχουμε!

Τετάρτη 18 Απριλίου 2018

The Man In Black

Deep Purple - Hush HQ [Lyrics]


ritchie 01
Ο Ritchie Blackmore αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην μουσική ιστορία. Άνθρωπος με ιδιαίτερη προσωπικότητα, όπως άλλωστε όλοι όσοι έχουν ροπή προς την οποιαδήποτε μορφή τέχνης. Το παρόν κείμενο δεν θα κάνει τους αναγνώστες του σοφότερους. Απλώς θα δώσει στοιχεία για τον τεράστιο καλλιτέχνη, αλλά συνάμα και σκοτεινό χαρακτήρα που ποτέ δεν έγινε εμπορικός ή αγαπητός στα κυκλώματα των media. Αποτέλεσμα όλων αυτών η απουσία του ονόματός του από την κορυφαία θέση των κιθαριστών (ή έστω στις τρεις πρώτες) από το σύνολο των κατατάξεων που έχουν γραφτεί. Φυσικά καμία λίστα ή κατάταξη δεν μπορεί να αποτυπώσει το τεράστιο έργο που έχει δημιουργήσει ο κος Ritchie Blackmore, ο οποίος από το 1963 έως και τις μέρες μας (με μικρά διαστήματα απουσίας) ασχολείται με την μουσική γράφοντας τραγούδια, παρουσιάζοντας δίσκους και cd’s, αλλά κυρίως παίζοντας ζωντανά σε μουσικές σκηνές (έστω και μικρές). Πάμε λοιπόν.

Deep Purple - Made in Japan - Highway Star (video)


Ο Ritchie Blackmore γεννιέται στις 14 Απριλίου 1945 (κατά σύμπτωση το κείμενο γράφεται την ίδια ημέρα) στο Weston-super-Mare, του Somerset. Σε ηλικία 11 ετών η οικογένειά του μετακινείται στο Heston, του Middlesex. Εκεί λαμβάνει ως δώρο γενεθλίων στα 11 του την πρώτη κλασική κιθάρα και παρακολουθεί μαθήματα για ένα χρόνο. Στο σχολείο έχει πολλά προβλήματα με τους καθηγητές και το εγκαταλείπει στα 15. Ξεκινά να εργάζεται ως μαθητευόμενος μηχανικός στο αεροδρόμιο Heathrow. Από το 1960 ξεκινά δειλά δειλά την παρουσία του σε συγκροτήματα με πιο σημαντικό τους Outlaws. Στα τέλη του 1967 δημιουργεί τους Deep Purple. Η πρώτη σύνθεση Mk Ι (Blackmore, Lord, Paice, Simper, Evans) παίζουν psychedelic and progressive rock, με τον Lord να είναι ο μουσικός ηγέτης της μπάντας. Τρία studio albums (Shades of Deep Purple, The Book of Taliesyn, Deep Purple) έως το 1969 αποτελούν την απαρχή και ξεκινά η διεθνής παρουσία. Όμως τόσο ο Ritchie Blackmore, όσο και οι Lord και Paice θέλουν κάτι το διαφορετικό, κάτι πιο δυνατό.


ritchie 02
Στα μέσα του 1969 στην μπάντα μπαίνουν οι Gillan και Glover. Η σύνθεση Mark IIa ξεκινά το ταξίδι της με το Concerto for Group and Orchestra, μια συνεργασία με την Royal Philharmonic Orchestra, με διευθυντή τον Malcolm Arnold. Ακολουθούν στα μέσα του 1970 το In Rock. Πλέον μουσικός ηγέτης του συγκροτήματος είναι ο Blackmore και η γραμμή για πιο σκληρό ήχο, είναι πλέον γεγονός. Το καλοκαίρι του 1971 έρχεται το Fireball και λίγους μήνες αργότερα το Machine Head. Η επιτυχία της μπάντας ανέρχεται πλέον σε παγκόσμιο επίπεδο. Το τεράστιο live album Made in Japan έρχεται το 1972, ενώ οι ζωντανές εμφανίσεις και οι ηχογραφήσεις είναι ασταμάτητες. Αρχές του 1973 εκδίδεται το Who Do We Think We Are. Οι μάνατζερς βλέπουν την μπάντα ως την κότα που κάνει τα χρυσά αυγά και επιζητούν περισσότερες συναυλίες σχεδόν καθημερινά. Ο κορεσμός είναι πλέον γεγονός και το συγκρότημα αναζητά διέξοδο. Βρίσκονται στην κορυφή κι όμως αντί για ένα break έρχεται η διάλυση. Τέλη του 1973 οι Gillan και Glover αποχωρούν, αφενός κουρασμένοι, αφετέρου να μην τα πάνε καλά με τον Blackmore. Η σχέση του εσωστρεφή Blackmore με τον διαχυτικό Gillan δεν θα είναι υπάρξει ποτέ ξανά σε ανεκτά επίπεδα ευγενούς συναναστροφής. Ηγετικές μορφές και οι δύο, δεν βάζουν νερό στο κρασί τους. Ειδικά ο Blackmore πάντα πίστευε ότι μόνο αυτός έχει δίκιο κι όλοι οφείλουν να τον ακολουθούν.

Deep Purple - Mistreated 1974




ritchie 03
Αρχές του 1974 ο Hughes και ο άσημος κι άπειρος Coverdale, γίνονται μέλη της μπάντας στην Mark III για να συνεχιστεί το έργο της μπάντας από εκεί που σταμάτησε η Mark IIa. Οι live εμφανίσεις σε παγκόσμιο επίπεδο συνεχίζονται σε αμείωτο ρυθμό. Το φημισμένο California Jam festival (Ontario Motor Speedway) με 250.000 θεατές τους υποδέχεται στις 6 Απριλίου. Λίγο αργότερα ακολουθεί το album Burn. Ο Blackmore αρχίζει να χάνει τα ηνία στην μουσική κατεύθυνση μιας και οι Hughes και Coverdale όχι μόνο θέλουν
περισσότερα στοιχεία funk and blues, αλλά και τα εισαγάγουν στα τραγούδια. Τέλη του 1974 βγαίνει το Stormbringer οι συναυλίες συνεχίζονται ακατάπαυστα. Ο Blackmore νιώθει ξένος κι αποκομμένος στο ίδιο του το συγκρότημα, ενώ οι Lord και Paice απλά αποδέχονται ότι άλλοι κάνουν κουμάντο. Η ώρα της αποχώρησης του Blackmore έρχεται αρχές του 1975. Στις 21 Ιουνίου 1975 μαζί με τον Dio δημιουργούν τους Ritchie Blackmore's Rainbow κι αργότερα απλά Rainbow.


Rainbow - Still I'm Sad Live 1977 ( On Stage )



ritchie 04
Η νέα μουσική αναζήτηση ξεκινά με τους καλύτερους οιωνούς. Το Ritchie Blackmore's Rainbow, έρχεται στα τέλη του 1975. Το Rising το 1976 και το live album On Stage το 1977, αποτελούν ισάξια album αυτών της Mk IIa. Όμως κι εδώ ο Blackmore δεν αισθάνεται γεμάτος. Συνεχείς αλλαγές στην σύνθεση της μπάντας, αλλά κυρίως η εμμονή του για πιο εμπορικά στοιχεία φέρνουν την διαφωνία με τον Dio. Ακολουθεί το 1978 το Long Live Rock and Roll, αλλά ο Dio αποχωρεί. Οι αλλαγές πολλές και συνεχόμενες, όπως και τα albums: Down To Earth (1979), Difficult to Cure (1981), Straight Between the Eyes (1982), Bent Out of Shape (1983), και Finyl Vinyl (1986), μας δίνουν εξαιρετικά μουσικά κομμάτια, αλλά δεν μπορούν να σώσουν την μπάντα από τη διάλυση.



Rainbow - Difficult to Cure(Beethovens Ninth)




ritchie 05
Οι φήμες για επανένωση της Mk ΙΙ δίνουν και παίρνουν. Είναι ώρα η κότα με τα χρυσά αυγά να επανεκκινήσει την παραγωγή της. Το 1984 η Mk ΙΙb επιστρέφει με το Perfect
Strangers (αλήθεια πόσο προφητικός τίτλος). Το 1987 ακολουθεί το The House of Blue Light και τον επόμενο χρόνο το live album Nobody's Perfect. Gillan και Blackmore ξανακοντράρονται με τον πρώτο να αποχωρεί λίγο αργότερα. Ο Turner παίρνει την θέση (με απόφαση Blackmore), αλλά η περιοδεία που ακολούθησε δεν έφερε τα αναμενόμενα. Εταιρεία και οι Lord, Paice, Glover επιβάλλουν την επιστροφή Gillan. Ο Blackmore δεν το αποδέχεται, αλλά ανάγκα και Θεοί πείθονται. Το 1993 έρχεται η Mk ΙΙc με το The Battle Rages On (άλλος ένας προφητικός τίτλος) και το τέλος της σχέσης Blackmore και Deep Purple είναι πολύ κοντά. Στο ευρωπαϊκό σκέλος της περιοδείας Come Hell or High Water (όπως κι αποτυπώνεται στο οπτικό υλικό), ο Blackmore εγκαταλείπει επί σκηνής κατά τη διάρκεια του Highway Star για να καταβρέξει τις κυρίες Gillan και Glover και φυσικά να μην παίξει το σόλο του. Το διαζύγιο μόλις είχε βγει. Σαν από γινάτι (το οποίο βγάζει πάντα μάτι), επανενεργοποιεί τους Rainbow το 1994. Το Stranger in Us All βγαίνει το 1995, χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερο. Η τουρνέ που ακολούθησε δεν έφερε τα αναμενόμενα και λίγο αργότερα, το 1997, κλείνει το κεφάλαιο Rainbow για πάντα.
 Αν και με τον Blackmore never say never. Το 2015 τους επανενεργοποιεί και συνεχίζει το έργο επί σκηνής και τις ηχογραφήσεις.

Deep Purple - Knocking at your Backdoor


Από το 1997 ο Blackmore μαζί με την μετέπειτα σύζυγό του Candice Night στα φωνητικά δημιουργούν την traditional folk rock μπάντα Blackmore's Night. Έργα τους το Shadow of the Moon (1997), το Under a Violet Moon (1999), Fires at Midnight (2001), το Fires at Midnight (2001), το live album Past Times with Good Company (2002), το Ghost of a Rose (2003), το Beyond the Sunset: The Romantic Collection (2004), το Winter Carols (2006), μαζί με το The Village Lanterne (2006), το Secret Voyage (2008), το Autumn Sky (2010), το A Knight in York (2012) και το Dancer and the Moon (2013).




Deep Purple - Highway Star (from Come Hell or High Water)



ritchie 06
Πολλά έχουν γραφτεί, ειπωθεί και φυσικά ακόμα περισσότερα θα ακολουθήσουν. Οι φίλοι του, τον υπερασπίζονται, ενώ οι κατήγοροί του, τον κατακρίνουν. Ό,τι κι αν νιώθουμε για τον Ritchie Blackmore, αυτό που έχει τεράστια σημασία είναι ότι αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για πολλούς καλλιτέχνες, αφήνοντας σε όλους εμάς αθάνατα μουσικά έπη. Φυσικά ως τεράστιος εγωιστής δεν αποδέχθηκε ποτέ τα λάθη του, όπως άλλωστε κι όλοι οι τεράστιοι στο είδος τους. Αλλά αυτό δεν ισχύει και με όλους τους απλούς θνητούς;


Blackmore's Night - Wish You Were Here



Το κείμενο επιμελήθηκε ο Βαγγέλης113 .